Mondelinge afspraken bij de particuliere koop of verkoop van een woning hebben een schriftelijkheidsvereiste. Maar wat is dat nu precies?
Deze situatie is glashelder. Wanneer zowel verkoper als koper particulier zijn, dan kunnen beide partijen zich nog terugtrekken nadat er mondelinge overeenstemming bereikt is. Geen van de partijen kan worden gedwongen om een schriftelijke koopovereenkomst te ondertekenen.
In Artikel 2 van boek 7 van ons Burgerlijk Wetboek wordt dit ook duidelijk weergegeven: De koop van een woning door een particulier moet schriftelijk worden aangegaan. In 2011 bepaalde de Hoge Raad dat ook particuliere verkopers niet zijn gebonden aan hun mondelinge afspraken over de koop van een woning. De particuliere koper van een woning wordt door de Nederlandse wet royaal in bescherming genomen tegen impulsief handelen. Sinds 2003 geldt dat de koop van een woning door een particulier, schriftelijk moet worden aangegaan. Zelfs wanneer de koopovereenkomst door verkoper en koper is ondertekend, mag een koper zich zonder opgaaf van redenen gedurende drie dagen bedenken.
Afspraak is afspraak, maar dat geldt niet voor een particulier die een woning koopt. En dus ook niet voor een verkoper, tot aan het moment dat hij zijn handtekening op de koopovereenkomst heeft gezet.
Wat vindt de NVM?
Inmiddels heeft ook de Raad van Toezicht van de NVM zich over een dergelijke zaak uitgesproken. Allereerst zullen wij een dergelijke situatie schetsen:
''Na bezichtigingen worden verkopers en 'kopers' het met elkaar eens over de verkoop van woning. De makelaar die namens verkoper optreed, feliciteert de 'kopers' en stuurt hen per mail een concept van de koopovereenkomst toe. Op dat moment meldt zich echter een andere kandidaat voor het huis, die bereid is om, tegen gunstige voorwaarden een hogere prijs te betalen. Verkoper wil hier voor gaan en uiteindelijk wordt de woning ook aan deze andere kandidaat verkocht.''
Terug naar overzicht
